Sebebi sensin Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Ey benim günahım gözümün nuru
Ben kimim, bir düşün hatırla beni
Teperken sen ve ben hep aynı yolu
Nasıl’ da gönülden, sevmiştim seni

Gençlikte, yürekten âşıkken sana
Kalbimi açmıştım, hem de ben aşkla
Doğru’ mu değil’ mi sormadan bana
Yol verdin çevirdin, kapından geri.

Aşk dolu gönülden, severken seni
Mat ettin, oynanan santraçta beni
Kimseye demeden, düştüğüm hali
Çekildim köşeme, kaldığım handa

Yar görüp, sen beni sevmedin diye
Koy verdim kendimi, yağmurda sele
Vardım’ da çok sonra, bir köhne yere
Kol gerdi, vardığım o son yer bana.

Yaşarken bu yerde, devamlı üzgün
Hep seni düşündüm, yaşadım üzgün
Dilerim Allah’ tan, kör olmaz gözün
Aşk nedir bilmedin, el oldun bana.

Ben sensiz yaşarken kaldığım yerde
Bir baktım gözümden sıyrılmış perde
Baktım’ ki seven var, benzer bir güle
Koparttım dalından, bir bahar günü.

Kendimden ederken ben hala nefret
Yar dedim ben güle, sırf sana nisbet
Dert buldum, içimde gül oldu kasvet
Şimdi her derdimin, sebebi sensin.