Nefes almak zordu
Derin bir iç çekiş, sonra ürperme.
Yas akşamları gibiydi sözler
En firari haliyle savrulup
Mızrak gibi saplandılar gülüşlerime
İşte hayatın kendisi dedim
Ve zamanı dövdüm, dövdüm.
Ellerim kanadı,
Şaşkın ve yorgun
sırra kadem basan kelimelerin peşinden koşamadım.
Kendi ezberlerim arasında
Kızılca kıyamet koptu
Gözlerime düşen yapışkan hüzünle
Darmadağın olmuş hüzzam bir şarkıda durdum.
Anladım artık
bana iyi gelmiyor gün vurgunları
Metruk bir sokak ortasında
Kaybediyorum cesaretimi,
Kaldırımlar toz duman
Sus müebbetin de yüreğim
Sanki alaca karanlık kuşağı bu
Kim bilebilir.
Haydi hoşça kal gece
Gitmeliyim,
Şu an firardayım ve sabrım fire veriyor
Yokum ben artık, yolum uzak
Terkisinde bir atın, doludizgin koşuyor kaderim
Gitmeliyim sadakatin kucağına,
bir daha dönmemek üzere
Gitmeliyim
Aklımın en zor hali ile
Yüreğimin sus haline.
Kayıt Tarihi : 20.12.2016 17:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Son noktasına değin duygu temposunu hiç düşürmeden süren bir şiirsellik vardı okuduğum dizelerde. Salt bu şiirin adı değil,çözümlemelerle dolu dolu biçemiyle de Sebebi Şahane bir yazma görgüsü dikkatlerden kaçmıyordu.
Birinci kişili anlatımla kotarılan dizelerin tamamı da yetkindi.Yokoluşlar kadar inşalar da kolay süreçlerin ürünü değildir gerçeği başka türlü anlatılabilir mi,bilmiyorum.
Ama bu şiirde odak konuya dönük form ve söylem tavrı birbiriyle koşuttu.
Okumak bir emektir.Emek sarfedilerek sayfasına teslim edilen bu şiir,okumaya değiyordu.
Değerli Şair Zeynep Nilgün'ü tebrik ediyorum.
Nicelerine.Erdemle.
TÜM YORUMLAR (1)