Yüreğimden akan kan,
Oldu sana revan,
Ey gönlümü çalan,
Güzeller şahı, sevgili canan.
Senden önce şiirle ve aşkla uğraşmazdım,
Arardım derdime derman ama ne çare bulamazdım,
Zira dertliydim ama derdimi bilmezdim,
Ne anlar ne anlatırdım, hem sağır hem dilsizdim.
Kalmadı ne haya ne de ar,
Salmadı dermana beni sevgili yâr,
Azalmadı ümidim aşkından oldum bizâr,
Seni görünce yıllar sonra anladım; bulmuşum dermanımı,
Uğruna candan, kandan geçtiğim cananımı,
Çevirdin karanlıktan aydınlığa hayatımı, her anını,
Tatlandı hayatım, doldurdun her yanını.
Sen Kars’tasın ben Ankara’da;
Sen arştasın ben karada,
Sıra sıra dağlar, yedi fersah arada,
Süzülür karlar, yağmurlar yağar da
Akar gözyaşım durmaz(akar) da,
Ya Rabbi koyma bizi hasrette, darda.
Sen bir gülsün; güzeller şahısın,
Eşin yok gülizarda, fevkindedir aşkın tüm eşhasın,
Şu mecnuna yüzün gülsün, sebebi ahısın,
Leyla’dan daha güzel, Şirin’den daha tatlısın
Kayıt Tarihi : 7.12.2006 22:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!