En eski yalnızlığımdır aşk benim
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
Devamını Oku
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
şiirinizden sonra bunları yazdırdı deli aklım bana ...
yangında ilk kurtarılacakları ahşap dolaplara sıkıştırıp itfaiyecilerle yatıyorum inadına,
inadına soyunuyorum tanrının karşısında tüm elmalar zehirli belki ısırtırım diye,
İstanbul u en çok gece seviyorum,
kendimi doğururken kendi ellerimle
iki silik çığlık
iki kanlı katil oluyorum yaşımın hürmetine,
zihnimin laboratuvar yanında yeniden ayrıştırıyorum kadınlığımın kanı bozuk soyunu
bir tuhaf raslaşmadan bir kırmızı cumartesinden dem vuruyorum aklımın ritüel fırtınasına
erguvanlar
hangi kıyıya yakışır ki İstanbul dan başka
ben İstanbul u içime boşaltıyorum
ve inzal ...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta