İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
şiirinizden sonra bunları yazdırdı deli aklım bana ...
yangında ilk kurtarılacakları ahşap dolaplara sıkıştırıp itfaiyecilerle yatıyorum inadına,
inadına soyunuyorum tanrının karşısında tüm elmalar zehirli belki ısırtırım diye,
İstanbul u en çok gece seviyorum,
kendimi doğururken kendi ellerimle
iki silik çığlık
iki kanlı katil oluyorum yaşımın hürmetine,
zihnimin laboratuvar yanında yeniden ayrıştırıyorum kadınlığımın kanı bozuk soyunu
bir tuhaf raslaşmadan bir kırmızı cumartesinden dem vuruyorum aklımın ritüel fırtınasına
erguvanlar
hangi kıyıya yakışır ki İstanbul dan başka
ben İstanbul u içime boşaltıyorum
ve inzal ...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta