Sebeb-i Hâl Şiiri - Muharrem Abut

Oysa sana olan sevdam,
Gönül kapının eşiğinde
İçin için ağlayan
Ve içinin gözünün yaşının
Silinmesini bekleyen;
Görmediğin,
Duymadığın,
Bilip, hissetmediğin,
Bir kez olsun anlamaya çalışmadığın,
Her defasında oyuncaklarını elinden aldığın,
Küçük, öksüz bir çocuktu.
Değil silmek yaşımı,
Avutup almak gönlümü;
Gözümün yaşını hiç kurutmadın ki sen...

İşte bu yüzden
Ve nedense sonra
Ama çok sonra
Susmaya karar verdim.
Nasılsa konuşarak hiçbir şeyi değiştiremiyor,
Üstüne üstlük konuştukça kanıyordum.
Kanımın son damlasının
Yüreğimin bitmek bilmez teriyle birlikte
Akıp tükenmekte olduğunu
Görme, duyma, bilme,
Hiçte hissetme diye sustum.
Çünkü bir yürek adamına en çok,
Susarak sonunu beklemek yakışırdı.
Artık senden değil gönül terimi silmeni,
Yahut yaralarımı sarmanı beklemiyor,
Bana yakışanı yapıyor,
Susuyor,
Susarak hikâyemin sonumu bekliyorum…