önümde; mutsuzluğun örümcek ağı gibi sardığı, insan ormanları,
kulağımda; kirli denizlerin fısıltısı…
durmadan, başka şeylere benzeyerek iniyor akşam
ömrümden, perde perde dağılan sayfalar gibi,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta