Sebe Halkı Şiiri - İrfan Görgün

Süleyman önünde toplandı bütün hayvanlar
Bahsediyorlardı gördüklerinden
Bir tek Hüd Hüd yoktu hayvanlar arasında
Nerede dedi Süleyman
Çıkageldi Hüd Hüd o an

Rastlanmıştı zengin şatafatlı bir medeniyete
Halkı görmüştü dalga dalga yükselen kibrin zirvesinde
İyi yönetiyordu onları genç güzel kibirli bir kraliçe
Yaşıyordu halk refah buluk içinde
Secde ediyorlardı güneşe

Hüd Hüd anlatmaya başladı Süleyman’a gördüklerini
Güneşe tapan Sebe halkının yoldan çıkmış rezaletini
Kutlu elçiler yolladı kibrin zirvesindeki Belkıs’e Süleyman
Tevhide davet etti Sebe halkını Allah elçisi
Yükte hafif pahada ağır Hediyelerle döndü elçiler Belkıs’ten
Vazgeçmemişti Belkıs üstünlük taslamaktan

Süleyman tekrar gönderdi Belkıs’e elçileri
Kör etmişti Belkıs’in gözlerini kibir zehri
Yumuşamamıştı simsiyah taş kalbi
Vazgeçmedi güneşe tapmaktan
Elçiler bahsedince Belkıs’e Süleyman’dan
Merak etti kaktı geldi Belkıs
Görünce Süleyman’ın muhteşem sarayını
İnanmadı gözlerine şaşa kaldı

Süleyman’ın sarayına girince
Suya değmesin diye
Çekti eteğini dizine
Su değil camdır dedi Süleyman
Bıraktı utanarak Belkıs eteğini o an
Kurtuldu kibir sarayından
Allah nasip etti ona iman

İrfan GÖRGÜN