Şeb-i Yelda Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Suskunluk yaraşmıyor ellerime
Göz yaşı mürekkep en uzun gecede
Müneccimi boş ver dokun satırlarıma
Sorma halimi ey Şeb-i Yelda

Hayalinle uzundan da uzun gece
Kuş kondu duvardaki gölgene
Muvakkite takılmadan yaslan bağrıma
Hisset kalbimi ey Şeb-i Yelda

Göğün şarkısını yükledim güne
Söyler misin doğan güneşe
Fısıltıyı boş ver haykır sabaha
Dinlet bestemi ey Şeb-i Yelda

El ele uçurumlar geçtikçe
Düşler kanatlanır esintinle
Yazgıya takılmadan üfle uçurtmama
Bırakma ipimi ey Şeb-i Yelda

Silik yüzüm karanlığın perdesinde
Ufka kadarki köşe başlarıyla nöbette
Zili boşver kapı açık hala
Bekleme ecelimi ey Şeb-i Yelda

Yakardık kara ağaçtaki kara bülbülle
Duyuldu iniltimiz zifir gecede
Vakitlere takılmadan ıtırsın duama
Terk etme dilimi ey Şeb-i Yelda

Kelebekler kondur kalbime
İçimdeki sen artık tüm çiçeklerde
Kışı boşver bahar getir bir bakışınla
Sen yaz ahirimi ey Şeb-i Yelda