Ruhuma dökülmüş, bir kalıpsa bedenim.
Ben tutsak,ben sürgün, ben bir köleyim..
Aczime şahitse, şu direksiz göklerin.
Ben ümit ,ben mefza,ben bir abir-i sebilim.
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Anlamlı ve güzel bir şiir. Beğeniyle okudum. Özellikle de final dörtlüğe bayıldım.
Kutluyorum kaleminizi ve yüreğinizi Ümit Bey.
Selam ve saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta