Şeb-i Leyâl Şiiri - Onur Al

Gece, yeniden doğurur beni,
Haremine almak için bir şiirin.
İşte o vakit mahremi kalmaz acılarımın,
Hâtem vurulur sahifeme,
Malı olur artık şiirim aşk-ı mîrin.

Hâmemi bandırdıkça kan dolu hokkama,
Halhallar duyarım yaklaşan,
Kalemi, gizlice törpüleyen keşkelerden.
Şifasız bir çıban gibi anılar,
Büyür tıfıl bedenimde dembedem.

Gelir aklıma o malum-u mündefi anı,
Bulunmazdır böyle imtiyazlı zehrin mârı,
Büyüdür bu ızdarap aksinde yoktur izahı,
Öyle bir geceye geldi ki lanetinin yadı,
Dalsan dehr-i hâba gelmez olur sabahı.

Ben, handeler saçarken aşkının humârından,
Habersizdim boynuma dolanmış zülf-ü zünnârından,
Zor anladım ellerinin kınası meğer imiş kanımdan,
Göremedim sen kadar vefasız, vazgeçmiş imanından,
Bıraktım seni artık git şimdi sen de bul Allah’ından.