Şeb-i Hicran Şiiri - Senanur Erdevir

Beyhude çabalıyorsun
Ey Safderun Yüreğim
Seni ne duyan var nede işiten.
O 'Azizim' dediğin adam nâmütenahi bir sükûta büründü.
Güzaf'tır bu vaveylan
Boşunadır bu haykırışların.
Şiirlerin hiçbir anlamı yok artık
Çünkü her söz sana
Çünkü her kelâm sana
Çünkü her haykırış sana Azizim sana..

Cihan-ı kıymet'im demiştim,
Nar-ı Aşk ile kavrulan yüreğime Şükufezar'ım demiştim,
En Değerli'm demiştim,
Ben sana Azizim demiştim be adam!

O çok kıymetli Aziz Şair Bey
Sözler ki kırıcı olur bazen,
"Kıymetliydi sananlar" deyipte
-Kendi kıymetini de yitirmemek lâzım bazen.

Ayrılığımız çoktan başladı
Yine bir şeb-i hicran
Yine bir ateş-i hecr
Cefa ender cefa..

Şiirler inkıraz, sözler inkıraz,
Berrak gözyaşları ab-ı badereng'e büründü.
Kalbimdeki bütün aşkı, sevgiyi sende tükettim.
Çünkü gerçek sanmıştım bu bakışları
Çünkü hakikat sanmıştım bu sözleri
Çünkü aşk sanmıştım bendeki seni..
Çünkü bu aşkın payidar kalacağına ihtimal vermiştim..
Ama sen bende sevecek hâl bırakmadın be Azizim.

Elvedâ Ab-ı ateşin
Ab-ı hayat bizimdir.
Elvedâ beyt-i kıymettariler
Akıbet-i feciâ bizimdir.
Elvedâ Azizim
Sonsuz mutluluk bizimdir.

Ey Azizan!
Ey Kıymetliler!
Huşrübude İnsanlar!
Açın gözlerinizi ve dünyaya bir bakın
İlahi Aşk'tan öte payidar bir aşk var mıdır?
Yâr'dan başka nâmütenahi bir yâr var mıdır?
Allâh'tan başka sevgili var mıdır?
Yoktur Azizan, yoktur!