Şeb-i Aruz'da Mertlik Şiiri - Said Toprak

ŞEB-İ ARUZ'DA MERTLİK

Ruhumu kavuşturmak için özgürlüğe
Göze aldı hicreti o uzak gurbet illerde
Bitmeyen bir türküyü söyler sevdalar
Mertlik kimde yeryüzünde ki naralar

Ben de senle ağlamak istiyorum niye
Ayrılık acısı tüter ya gönül kafesimde
Zindanı mı yaşar insan kendi evin de
Coşmaya alışkın akar bu derin dere

Liyakat meselesi ne yaparsın anla işte
Hayra yormazsa mü’min her işinde de
Mutluluğu bulamaz her gün arasa yine
Sesleniyorum; yüreğimin tek sahibine

Artık bizi de alsa Suffe Ashabı’nın içine
Geçse de a meşakkat ve çile günleriyle
Öleceğimi bilsem diyar-ı gurbet içinde
Bekleyeceğim Şeb-i Aruz’u o hasretinle

Ben sadece Senin aciz, fakir kulunum
Dünyanın fani yüzünü boşayan bir dulum
Çizmek istemiyorum ben kendi yolum
Hikmet ehlinden alsam halime yorum

Arkadaş arkadaş et kendine doğruluğu
Nefsine havale edersen o sorumluluğu
Kaybedersin varlığın içindeki yokluğu
Nurun içine dalan bilir doyumsuzluğu

SAİD TOPRAK