Seans Şiiri - Ahmet Ferit Coşan

-Diagnos-
Gösterdiğin resimlerde ruhum yok,
İçime ayna değil ahkam kartların.
Oysa her gülüşünün sızanıdır hasret gazı,
Yüzünün tebessümlü sübablarından.
Yeşilce çınlatılan tüm kahkahalar
Habis yalnızlığının mumlu mühürleri
Lakin iyi huylu şükür ki
Alınıverir bir çırpıda kanlı bir neşterle,
Zanaatinin zirvesindeki bir elce asude.

-Teşhisim-
Çıkar çokça taktığın gözlükleri,
Dört bir yanı güneş lekesi.
Demek Sensin! Nicedir olmayan!
Gözlerindeki cüzzamdan bildim seni
Benim hastalık adaşım!
Afetdaşım!

-Teşhisin-
Bir el, bir kol uzatma mesafemde,
Bir 'kedi kol og'
El kol değil, kart uzatıyor ancak
İçimi bakıp, içimi iyi etmeye niyetli.
Avuçlarıma da bakıyor
Tutup ellerimi tırnakları sırma pençeleri ile,
Fallik devremde
Fellik fellik acı aranıyor, suç bakıyor
Her esininde intihar ve kıyım kokuları.

Çokça düşündüm kalbindeki ışığı,
Üflemedim üzerine hiç, saf bir çocuk misali
Daha bir aydınlatsın istedim en içerilerimi.

Kartına baktırdın,
'Can'ı gördüm ışıkların arasından,
Öykümü dinledin,
Cani gördün sözümün karasından