Şiir yazmak gelmiyor içimden
Mısralar ses vermiyorki yokluğunda
Bilirsin pek hoşlanmam şarkılardan
Sesini duyduktan sonra
Dinlemek işkence geliyor insana.
Sıkıldım ki sorma...
Kaç zamandır uğramamıştım
Umarım ırmak yerindedir hala
Gözümü kapasam bulurum yolunu
Rutubet kokusunu aldım bile uzaktan
Görsen coşmuş akıyor deli dolu
Ha İhmal ettiğimi sanma
Yudum yudum beraber içtik yine aynı kutudan.
Hareket ettiğimi düşündüm bir an
Dalıp gitmişim dalgalara
Irmak değil, sanki bendim akan.
Karşı kıyıda insanlar
Silik yüzlerinde aradım seni
Benimki de laf işte
Daha sana benzeyenini görmedim ki.
Ufukta alev almış bulutlar
Artık gün bitmek üzere
Sevmesem de şarkıları
Ara sıra usulca mırıldanırım
Kulak kabarttım kendi sesime
“Dönülmez akşamın ufkundayım”
(Son çıkış)
Sami BağcıKayıt Tarihi : 8.6.2008 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen sıkılı insan. Aslında sıkılmada değil belki, ama bir boşluk hissi. Bilemezsiniz önce, ne oynadı da içinizde böyle bir boşluk oluşturdu ardında. Bir an düşünmek istemezsiniz, o boşlukta kalmak istersiniz tek başınıza. Siz böyle dalıp gitmişken, sesler işitirsiniz, yüzler oluşur kafanızda. Anlarsınız ki, mesele boşluk değil, adını koyamadığınız o yokluk....
TÜM YORUMLAR (5)