Nedense, gece daha bir yoğun çöker özlemin üstüme
Yanlış anlama sakın, gündüz de hep aklımdasın
Ama bir telaş, bir koşturmaca, sonuçta insanız işte
Ne zaman tepesine değse güneş şu karşı dağın
Gittikçe belirginleşir gözlerin, karanlık çöktüğünde.
Güneş uzaklaşır, sen sokulursun yavaşça
Bir gemidir seni düşlemek, tek yolcusu benim
Ardımda bırakırım dünya ya dair her ne varsa
Parlak bir yıldız ararım gökyüzünde seni andıran
Şu Zuhal, şu Süreyya, şu Anka, Şu yıldız Nihal…
Yok yok, haksızlık olur, ay bile gözlerin kadar parlamaz inan
Bağışla beni, bazen sana benzer güzellikler ararım çevremde
Gözlerin gibi açmaz mı menekşe, dudaklarına benzemez mi gül
Beyhude, demek ki bana mahsus güzelliğin, yalnız benim içimde.
Ben seni böyle düşlerken, bir müzik sesi yükselir içeriden
“Benim gönlüm sarhoştur” der “yıldızların altında…”
Ah şu şarkılar öldürecek beni, ince ince sen dökülürsün nağmelerinden.
Hava mı serin, özlemin mi üşütür bilmem
Yıldızlar firar eder birer birer, ay kopar geceden
Sigara çeker canım, bir türlü vazgeçmediğim
Yine de senin kadar bağımlısı değilim, yoksa ölüp giderdim erkenden.
İşte böyle, özlemin depreşir gelir gecenin bir yarısı
Bir o anlar beni, sigaradan alırım hıncımı
Seni çekerim bırakmam, içime hapsederim iki nefes arası.
Gece ilerler griye çalar gökyüzü, sabaha soyunur ardından
Zaman donar kalır içimde
Akrep ve yelkovan, yorgun düşer birbirini kovalamaktan.
(Son çıkış)
Sami BağcıKayıt Tarihi : 11.5.2008 04:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan işte, duygusal bir varlık, bir muamma Her ne barındırıyorsa bilinçaltında Ortaya çıkıveriyor gecenin bir yarısında...
