SÇ- Boşverin şiiri Şiiri - Sami Bağcı

Aman, durmadan durmadan şiir de neymiş öyle
Bazen ıslanıyor insan sulu sepken dizelerde.

Aklımdan bile geçmiyor şiir yazmak
Şu an da en büyük zevkim, teneke kutudan yudumlamak.

Bırakın ciddiyeti, hadi biraz gamsız biraz uçarı…
Yoksa durup dururken arkanızdan kimse itmez yamaçtan aşağı.

Mesela altından bir oluk düşleyin
Ilgıt ılgıt aksın siz dinleyin.

Küçük kuyulara atın hayallerinizi
Gün geldiğinde tekrar çıkartabilesiniz uzattığınızda elinizi.

Hep şehvet düşlemeyin, dostluk vazgeçilmez değer
Sohbet sohbet, insan kendisini buluyormuş meğer.

Anlamakta hep zorluk çekmiştim o ilahi metni
“Vettini ve'z-Zeytuni”

Biliyorum yasak, günah bade
Ama dünyanın zevki sefası da şu kadehte.

Her dalgada yakamoz yakamoz deniz tutuşuyor
İyi anlaştık deniz feneriyle, gitme kal diyor.

Zırvala mıyorum değil mi?
Sadece beni anlayan gelsin beri.

Nerede kalmıştık! Tamam tamam hani kanatlarım
Periler diyarına uçacağım.

Durun durun peri dedim de, kaç peri var ki yeryüzünde
Bağışla mor menekşe, dilim sürçtü yine.

Bir insan düşünün allame
Ama heyecandan kramp giriyor diline.

Bir kalp, kuş gibi çarpıyor
Saç dipleri onun yerine terliyor.

Bir ihtiyar, piri fani, susuz dede
Serinliyor yarısına kadar dolu pet şişeyle.

Körfezde geziniyor bir çift kaçamak göz, utangaç
Parmaklarımın arasında bukle bukle kıvırcık saç.

Yorgun düşüyor güneş koşturmaktan, kızıla boyuyor gökyüzünü
Bilmiyorum, bir daha görmek var mı yüzünü.

Uçmak bir yana, kanatlar yana düşüyor
Korkusuz bir adam hayattan tırsıyor.

(Kurak yazılar)