Bir yola düştüm ki
Yanar kavrulur içim
Avuç avuç içtim sanki
Cehennem ateşini
Bir söz verdim ki
Çıkmazlar içindeyim
Bedelini göz yaşlarımla öderim şimdi.
Sesini duymadığımdan beri
Son sürat çöküş,
Çılgınca bir tükeniş
Yakalandım girdabına hasretinin
Bırakmıyor beni
Ensemde hissediyorum Azrail’in
Soğuk nefesini
Her gün ölüme bir adım daha ileri
Sana seslenmek
İsminle yada cisminle
Sesini işitmek
Sitemle, kızgın olsa bile
Yeryüzünde yok öyle bir nimet
Adını sen koy, ne dersen de.
Yenik düştüm yine
Hasret kaldı ya kulaklarım
Güzel sesinin nağmesine
Bir ses verdin ki…
Yüreğimi yaprak gibi titrettin
İstemem görme yaşlı gözlerimi
Yüz karası oldum şimdi efelerin
Sorma sakın, anlatamam
Neden ağladığını bir erkeğin.
Anlaşıldı…
Bu bir aşkın son repliği
Anılmayacak adın yasak kondu dile
Korkma bir daha bozmam sessizliği
Bundan böyle her söz nafile
Kararsın görüntün yavaş yavaş
Düşmesin yüzün gönül perdesine
Kimbilir bir yer bulursun
Belki hatıralarda kendine
Bir fırtınaydı esti geçti
Bir rüyaydı görüldü bitti
Bir sevdaydı işte geçip gitti
İnkar edemem…
Ruhumu delik deşik etti.
Düş değil gönül kırık
Demek senin ki oyun ve oynaş
Kim demiş insan sevdiğinden ayrılmaz
Neyin nesi yanaklarımdaki bu yaş
Yine de erkeklik var serde
Sus gönlüm sana ağlamak yakışmaz.
(Son çıkış)
Sami BağcıKayıt Tarihi : 21.1.2008 01:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiiri okuyanlar, bilsin ki bunlar çok eski duygular. Şunun için dedim; Beni teselli etmeye kalkmasınlar. Daha önceleri de belirttiğim gibi, Yasak ettim kendime hüznü, bana çok yabancılar. İçimde binlerce kuş çığlık çığlığa kanat çırpıyor oysa Hani yazın kırlangıçlar uçuşur ya, sevinçle ordan oraya Hayat tüm acımasızlığıyla akıp giderken, Bir saniyesini bile feda edemem gözyaşlarına.
