Sazlar Utansın Şiiri - Özdemir Aydın 2

Kürdili hicazkar makam gibisin,
Kuruyan dudağın peşrevindesin,
İnleyen kemanın ince telisin,
Sensiz ağlaşan sazlar utansın.

Şavkın vurur can yüreğe dar gelir,
Zakir olan kula sözün ar gelir,
Hayat biter, kabristanı dar gelir,
Sensiz geçen koca ömür utansın.

Meşkine de turna gözlü meşkine,
Söz tükenir, söz söylemen üstüne,
Ateş kâr eylemez gönül eşkine,
Sensiz küle dönen gönül utansın.

Kırılsın feleğin çarkın, çemberi,
İçine doldurmuş derdin, veramı,
Takvimler biter de bitmez kederi,
Sensiz biten aylar günler utansın.

Öyle yanar yürek sana derince,
Hasretine özlem koydun körükçe,
Gel deseler gelmez oldun haince,
Sensiz vuran yorgun yürek utansın.

Yollarına diken oldun, taş koydun,
Aydıni'yi sormaz oldun, el oldun,
Hele bir de hazanlarda yel oldun,
Sensiz esen badı saba utansın.