Sazımın ağzı mezardır

gözleri hep ünlü harflerle,
uzun seslerle konuşurdu.
utangaçlığını gizlemek için
öyle yumuşak bakardı,
sessiz harflerin kabalığını
incelterek belcesinde
duydum ki, tuz dağları emeğe kapatılmış
tuz kokmuş köyüm kağından duyulmuş
iki tuzlu sızıdır gözlerimden
yanaklarıma tuzluca gibi sızan
sularla öpüşerek vedalaşan güneş kızardı.
bakışlarının kışı gözlerimin kapısına dayandı.
kapı ağzından bakman niye
gözlerini yüzümde açtı bulutlar
diri diri gömüldü sakallarıma,
tertemiz gövdeleriyle yağmurlar
derin sabırdır gözlerimin dili.
gözlerimi kundağında rahatmı sanırsın.
damlaların düşleri derin
dalmış düşlerinin derinine.
içinde türkülerim esir,
sazımın ağzı mezar tellerine nicedir.
gözlerin türkü gibi uyandırsın sabahı
daha yüzüme uyanmadan şafağın esrarı.
arkasına saklandığım şiirim okunmadan,
içimdeki tenhalık bulaşmadan dilime.
daha kullanılmamıştır beklidedir
yok pahasına harcanmaya direnmededir.
her madde imkanlıdır en çokta insan
içi sıra yürümesini bilirse.
ellerim iki dargın nehirdir,
avuçlarında buluşmaya hasrettir
gövdende kavuşmaya a zeytin kadın
o dem mavinin en güzelini gülümseyecek
içimdeki sular..
sokaklar tanıktır gördüler,
yollarda korkar oldum hemide ben.