Sazım Şiiri - Mehmet Atar

Babam yollayınca beni gurbete,
Sıkıca tutmuştum elini sazım.
Senin ile gittim gurbetten öte,
Gösterdin sevdamın yolunu sazım.

Sapını taktırdım, teknen oydurdum,
İçine muhabbet, sevgi koydurdum,
Her yöreden türkülere doydurdum,
Gezdirdim köyünü, ilini sazım.

Cümle âleme senin ile seslerim,
Göğsüne nakş olur tüm heveslerim,
Toka takar güzel, güzel süslerim,
Kıskandırır kızı, gelini sazım.

Ne yana çevirsem döndün sen bana,
Söyleştik sevgiyi hep kana, kana,
Sevdamızı ilân ettik cihana,
Neyleriz dünyanın malını sazım?

Sadık dostlarını bırakıp gitme,
Sen sen ol kimseye intizar etme,
Gönüller yap, gönülleri incitme,
Kırma Yaradan’ın kulunu sazım.

Bendeki dertlerin hamalı sensin,
Sırtımda gezersin, yamalı sensin,
Gönül şehrimizin tellâlı sensin,
Anlayan anlıyor dilini sazım.

Ağır ol da mala, mülke satılma,
Gir meydana bir kenara atılma,
Muhannetler arasına katılma,
Kırarlar tekneni kolunu sazım.

Ataroğlu’m sevdasından vazgeçmez,
Sırlarını senden gayriye açmaz,
Akordun bozulmaz, düzenin kaçmaz,
Yâr saçından taktım telini sazım.