Sazım Şiiri - Gül Yıldırım

Sazımın tellerinde, bin yıllık sitem gizli
‎Gecenin zifirinde, yankılanır bitmez dem
‎Dokundu mu parmaklar, uyanır  çalar sözlü
‎Duyarsa garip ozan, çöker  derin bir matem
‎
‎Yedi tellidir yârim, bam teli kalın sazım
‎Alt tellerim incecik,  söylerim halim nice
‎Kara düzen çalarım,  malumdur benim yazım
‎Mızrabım elden düşmez, yoldaşım  yolum  yüce
‎
‎Bağlamam cevizdendir, gövdesi dut ağacı
‎Eski bir usta bacı, Nağmelere can verir
‎Göğsüme basarım oy, dertlerimin ilacı
‎Çalınca dile gelir, ağlar  gönüller erir
‎
‎Notalar perde perde,bin yıllıktır gardaşım
‎Bazen Karacaoğlan,bazen Dadaloğluyum
‎Çektiğim her bir derde,mızrabımdı yoldaşım
‎Çalmasan deli olur,çalsam sevda doluyum
‎
‎Her mızrap vuruşunda, ömrümden ömür gider
‎Kara sapında saklı, adınla dolmuş özüm
‎Tuttururum ararım, bulsam bir tek sen yeter
‎Bu bağlama değil ki, benim ebedî gözüm
‎
‎Veysel çalar sazını, âmâ gözler nur saçar
‎Hak yolunda er kişi, aşk közüyle kavrulur
‎Aşıklar meydanında ,meşk ile dolar taşar
‎Sazın teli yakar da, gönül külü savrulur
‎

‎Çapraz kafiye
‎     05.12.2025
‎