Sazende Şiiri - Ülkü Güven

Bir serçe ağlıyor yüreğimin ortasında.
Aşk içmiş kalemin şavkı,
Tahammülü zor, ürkek bir sayfada…
Tavanda asılı gölgeler,
Dilimde iki yüzlü bir hece,
Sen ve ben olarak bitiyor.
Perde aralığından uzanan el,
Saçlarımı taradıkça,
Arsız bir kadını tokatlıyor dudaklarım.
Ve
Bir serçe ağlıyor, yüreğimin ortasında;
Ben, gülümsüyorum….

Bu gecenin sabahı,hiç olmayacak….
Zaman,silemeyecek duvardaki çentikleri.
Sessiz sedasız bekliyorum,
Balıkçıllar sırtlanıyor,kayalara tutunmuş sahilleri.
Yalnızlığı tetikleyen, yıldırım düşmüş ağaçlar,
Yalnız,benim kaderimi yaşıyorlar….
Cılız bir keman sesiyle öpüşüyor kulağım.
Çok uzakta ve ıslak…
Islıkla bastıramadığım hıçkırıklar,
Kafa tasımı deliyor hunharca.
Gece, can peşinde….
Gece, etime aç…

Kurumuş nergis demeti;
Bilmem kaçıncı bahardan kalma,
Kokusu, zehir gibi aklımda…
Buğday benizli, kumral mabedimde,
Barut ve nikotine bulanmış her oda.
Sorguya çekiliyor zindanlarım.
Kainat,lal….
Kainat,pürmelal….
Dürülüyor defteri hasretin.
Hz.Vahşi'ye kalbettim, siliniyor nefretin.
Ve sen….
Ey Sazende….
Nihayet buluştuk, hisar buselikte.
Ve nihayet,
Gece, mızraba perde çekiyor.
Gece, ömrüme, ömür biçiyor.