Saz Çalsan Da Şiiri - İsmail Doğan

Dost dost deyip de sarıldım size,
Yarı yolda bıraktın, sorarım niye,
Dost dosta muhtactır söylerim yine,
Saz çalsan da, dost olamam ki.

Muhabbetinle geçerdim kendimden,
Kaybettin dostunu ağla içinden,
Neşem kayboldu gülen yüzümden,
Saz çalsan da, yüzüm gülmez ki.

Haz verirdi bana ikrarın sohbetin,
İnan ki benim en kral arkadaşımdın,
Kırıldı kanadı kalbim, nasıl düzelsin,
Saz çalsan da, kalbim çalışmaz ki.

Dost dostu incitirse kızarım elbet,
Ne saygı duyarım ne de muhabbet,
DOĞANİ'ye yapılırmı bölye ihanet,
Saz çalsan da, muhabbet edemem ki.