Sayrılara neden can verdiniz!

Kendimi gevşekliğin zevkine kaptırıp düş gördüğüm zaman
gizli bir düş

içimdeki ince sis perdesi kaybolur
düş içini dışarıya yansıtır o an

uzar çizgiler yüzümden yerçekimine doğru
çılgın girdaplar ve türlü tuzaklarla

durmak bilmeden
şiirsel bir sırla kutsanmış ruhun sesiyle

_ belki bir delilik
ötesinde bu sır bir sığınak.

Gecenin kırağı uyuturken havayı
donuk bir çekingenlik içinde
havaya kasılır sızlanan belleğim
orman gülücüğü yansırken helecanla yüzüme

_ belki de beni arıyor
tam yerimi bulamayan sayrılar
ve işte böyle aymazlıkla yola çıkıyorlar

göğsümde yürek darbelerinin yankısı
başım önde dalıyorum
gök kubbenin altında
tek tek gözler önüne seriliyor şimdi anılar

durmadan veda şarkısı mırıldanıyor kulağıma
yüreğimin kan yitirişleri
toplanıyor yıldızlar beynimde ve zincir oluyor genlerim
insan yorgunluğumu öykünerek

_ aşı sıvalı köylerin
aşınmış çehreli ihtiyar çiftçisi gibi

ömür ağacının çiçekleri altında
ve sesi tükenen kuşun şarkısına inat mırıldanırken yüreğim

akşam kendini karartırken sanki geliyor ölüm

_ lanet olsun sana karanlıklar

kıpkızıl bir ilençle
sayrılara neden can verdiniz!