Saymıyorum Şiiri - İnci Purtaş

Saymıyorum artık günleri
Ne bir başlangıç
Ne bir bitiş
Yaşıyorum işte böyle umarsız.
Ne olduğumu bilmeden
Ne kadar aranır yokluğum sormadan
Yaşıyorum böyle selamsız

🍂🍁🍂🍁🍂İNCİ PURTAŞ🍂🍁🍂🍁🍂
Üzerime örtülen kapıları, aralmadan gidiyorum yalnızlığa,
Bir mülteci gibi
Vatansız kaldım
Yurtsuz bir mülteci, gibiyim bu aralar.
Ne  şehir sarmalıyor ,bu yalnız bedenimi
Ne bir sokak.
Üşüyen yüreğimi sarmaladım, yorgan bilip yalnızlığı .
🍂🍁🍂🍁🍂 İNCİ PURTAŞ🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁
Ben bu hayatta yaşıyormuyum, sahiden Allah'ım
Kime sorayım varlığımı
Kime anlatayım ahvalimi
Ben kendimi yitirmişim
Bu hayat denilen oyunda
🍂🍁🍂🍁🍂 İNCİ PURTAŞ  🍁🍂🍁🍂🍁🍂
Bırakın bir daha doğmasın, bu kadar acıya bu yaralı yitik kalbim.
Ölü sayın bedenimide kalbim gibi,
Bir mezar içimde.
Tabuta koydum kalbimi
Kefene sardım ruhumu
Vuslatı bekliyorum,
Dokunmayın yalnızlığıma .
🍂🍁🍂🍁🍂🍁 İNCİ PURTAŞ 🍂🍁🍂🍁🍂🍁
Ben hiç hissetmedim
İçtenlikle bir kalbin sarıldığını
Ben artık inanmıyorum ,bir yüreğin güzel olduğuna.
Yaşıyorum saymayın bu diyarda,
Bir urgana astım ,dün gece tüm hayallerimi.
Ölen kimdi ,diye sormuyorum artık.
O benim içimde 

İnci Purtaş 🍂🍁