Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bırakın istediği kadar koşsun yıllar... Sağlık olsun yeter... Eğer, yaşamayı sevip, mutlu olmayı biliyorsa insan, çevresine huzur verebiliyorsa, geçsin seneler varsın. Heybemizde güzel şeyler götürebilirsek ne mutlu bize...
Gülen yüzünüz hiç solmasın sevgili İnci Hanım... Sağlıklı ve mutlu nice seneler dilerim... Selam ve sevgilerimle...
Hâlenur Kor
Tam puan.
Kaleminiz var gönlünüz şen olsun tebrikler İnci hanım
oy oy oy ne güzeldi bayıldım yüregine saglık canım kutluuyorum
Şiirinizi okumaktan büyük haz aldım, dost yüreğinizi kutlarım. Kaleminiz daim çağlasın. Bilal Esen
Ahhh, birİNCİm,
Her şeye rağmen hayata bakışınızdaki bu metanet duygusu beni etkiliyen tarafınız. Sonsuz yolculuğa gidişin bir gidiş olamadığını, yeniden bir dönüş için gidiş oldığunu çok güzel ve sıcacık duygularla ifade etmişsiniz. Hayatın yalnızlıklarına, zorunluluklarına rağmen bu derece kendiyle barışık olabilmek çok güzel bir duygu. Hayata bağlılık, hayata doyamamak, Hayata tekrar gelişte yine mutlu yaşamak düşüncesi, yani bir bakıma herşeyi kabulleniş ve inanışınızın güzel yansımaları var dizelerenizde.
Güzel gönüllü insandan, rahat ve huzurlu bakışların sıcaklığı sarıyor, dizeler boyu bizim ruhumuzu ve gönlümüzü.
Ferahlatıyor, huzur veriyorsun.
Gönlüne gönlümden sıcak esintiler gönderiyorum... Kalem tutan elelrine Allah güç versin diyorum.
İNCİm sağlıklı ve huzurlu olsun Allah'im, sana dua ediyorum.
Dostça kalın.
Sevgi ve saygı rüzgarları esenliğiniz olsun efendim.
'GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ'
Sevgili Kardeşim : İnci Germenliler
Gönül hissettiğini usta kaleme aktarmış, kalem de akıcı bir biçimde gönül incilerini sayfaya süzmüş, Muhteşem bir şiir olmuş. Beğenerek ve saygı duyarak okuduğım bir şiirdi. Kaleminiz daim olsun.
Eserinizi; yorumum ile birlikte Tekirdağ'dan gönderdiğim Altıncı Tam puan ile selamlıyor, başarınızın devamını diliyorum. Her şeyin sizin, sevdiklerinizin ve sizi sevenlerin gönlüne göre olması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum.
Sevgi ve saygılarımla.
İrfan Yılmaz - ^^TEKİRDAĞ.^'^
Şairem, şiirlerini okuduğum zaman mutlu oluyorum.Bu şiiriniz apayrı güze. Şimdiye kadar yaşama dayandınız,dayandık...Yaş adı üstünde bir sözcük. yANİ NEMLİ. Nen duvarı gam insanı öldürür. Durmaz yerinde. Bizlerinde öüzü bu kısacıl yıllaraın içinde. gerek nemli gerek gamlı geçer o güzeleim günlerimşiz. Kutluyorum. Mükemmeldi +10 saygılarımla Nazır çiftçi Ankara 31.01.2011
Allah c.c. hayırlı, uzun ve mutlu ömürler versin.
Kutluyor, başarılar diliyorum.
Kaleminiz susmasın, daima çoşup, çağlasın.
10+listem.
Selam ve sevgiyle..
Sevgili Şair arkasaşım bir ara rahatsızlıgınızı ögrendim umarım iyisinizdir ... yaşın ne önemi var hissede bilmek önemli sevgiler kralkız
Oldukten sonrasi kimsenin pek umurunda degil....yasamdan belli....siir kendini okutuyor
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta