Sayma Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Boşadır bu köşkler, kervansaraylar,
Kurduğun düzeni saltanat sayma.
Ömrü tüketiyor bu geçen aylar,
Koyduğun noktayı kainat sayma.

Sana denildi ki; bin kere şükret,
Önce şükür gelir, sonra nedamet,
Atladın sırayı sayarken, hayret,
Bu düzensiz işi bir kerrat sayma.

Kuruttun, yamaçtan akmıyor dere,
Kestiğin fidanlar ölmek üzere,
İşi düzenledin kendine göre,
Kirli fermanını has berat sayma.

Atının sırtında ağır bir eyer,
Hayvanın ağzında gem varmış meğer,
Bunun neresi at? Hele bir göster,
Zavallı esiri yağız at sayma.

Dili tutsak eder vurduğun bağlar,
Dil söz etmez ama içinden ağlar,
Işık hızlı değse delinir dağlar,
Her dağı deleni o Ferhat sayma.

Canın mal içindir, düşüncen para,
İşin dalavere, düzen, dubara,
Gelenler çıkarcı hep yanın sıra,
Böyle bir dostluğu refakat sayma.

Kafan bomboş ise sinen boş olur,
Düşmanın zekiyse hiylen boş olur,
Bir yumruk yedinmi sillen boş olur,
Boşa giden şeyi marifet sayma.

Bir suçu işlerken görülmedinse;
Yahut görüldün de incinmedinse;
Epeyce bir zaman ertelendinse;
Mühlet tanınmıştır, merhamet sayma.

İnsan kafasıyla ancak insandır,
Gücüne güvenen yalnız yabandır,
İnsanın değeri sanma mintandır,
Altından kürk giysen kıyafet sayma.

Tümü görevlidir denizin, yelin,
Gayreti boşadır hiylenin felin,
Sana verilende rızkı var elin,
Bolca verileni atıfet sayma.

Düzenin sırrı var, çarkın sırrı var,
Kanalın sırrı var, arkın sırrı var,
Denkliğin sırrı var, farkın sırrı var,
Sakın tesadüfte isabet sayma.

Barlı der; sözlerim üryan içindir,
Diyet ödedinse rüyan içindir,
Bir bela gördünse dünyan içindir,
O henüz geride; kıyamet sayma.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 316-318/412)