Sayıyorum Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

tutulacak yanı olmayan aşkların kapısına anahtar dayanmaz,
sersefil toprakları kazımak sevgi kaybıdır düşüncelere...

karmayınca karınca,
yarım simitlerin susamlarında hiç bir dünya bulamazsın...

aşkımdan sızmış sevgilerim,
bu kadar içme dediğini duymazdan geldim,
GERÇEKten dönüyorum,
bir kaç adım sonra bendeyim....

küfür edecek mertebeye çekme beni,
aklı selim ya da osman ne fark eder,
bulduğum yerde kalmalıyım kalbimi...

gideceksen eğer,
penceremde yarattığın buğularını da al,
cama vuran damlaların kalbini kırma...

aşk ebedi bir zulümdür kanı kaynatmadıkça,
kırbaçların her biri derin yaralar bırakır,
kapanan sadece gözlerdir,
kabüllü işkencelerin tadı başkadır karanlıkta...

çeyizine doksanaltı parçalık yemek takımı koyacağına,
bir adetlik sevgi dikmelisin dantelli,
aradaki boşluklara dolmalı aşkından fışkıran duygular...

gözüm gibi bakardım canım olsan,
anahtar deliğinden izlenecek sevgilerin bir yanı eğimli olur,
kapıyı kırıp girmelisin kalbinin tekmesine güvenebiliyorsan...

şimdi ben sana nerden başlasam,
ana bacı dümdüz gidilecek bir patikada değilsin,
ama
cümbür cemaat dua okunacak kelepçeler var elinde...

kefil yazdılar beni kağıtların her birine,
hayatın namuzsuzluğuna da gülebildim sonunda,
bir ufacık elin parmağından tutuyorum sadece,
dünya ahiret bacısı olabileceğin o kardeşler nerede?
her yeri rutubet kaplamış duvarların küf kokar etrafı,
vefasız kalır boyaların renkleri,
uykuları azaba salacak karabasanlar yatak seçmez icabında...

dudaklarında yarım bırakacağın şarkıları kalbim umursamaz,
derinlere dalmak benzemez denizlere,
boğulmak ciğerine su doldurmaktır,
yanlış sevgiler başına üşüştüğünde,
kalpsiz kalırsın,benzemez nefes kesikliğine...

ateşle oynama dediler ben yangınların ebesi oldum,
dargınlık ağacına kollarımı yasladım,
gözlerimi yumdum,
saymaya başladım,
sayıyorum,
sayıyorum,
aklıma esen tüm kahpeliklerin
bir yerinden başladım
sayıyorum...