Sayısız cinayet Şiiri - Mertcan Arslan

Biraz yalnız kalmak ikimize de iyi gelecek dedim kendime, ve seni alıp odaya geçtim.
Çayım soğumak üzeriydi, (beni andırıyordu bardak,içindeki çay seni) bir dikişte hepsini içtim.
Telefonum kaç defa çalmadı bilmiyorum.
Annem kaç defa çağırdı yemeğe bilmiyorum.
Aldığım kitapların hepsini kaç defa yarım yamalak bıraktım bilmiyorum.
Kaç sigara içtim saymadım.
Pencereden dışarı bakmadım.
Ne kadar çok sebepsiz ağladım, kaçına bahane oldun bilmiyorum.
Neden ağladım, bu aynadaki neden ben değilim bilmiyorum..

Var dedim bir hüzün.
Aklımda yüzün.
Derim neden soyuluyor dedim,düştüğünde aklıma.
Ağzım iki yana çekilemiyor neden.
Uzaklarda değildi yakınlık.
Yakınlığı uzaklara ittin neden.

Bu odada işlediğim sayısız cinayet, senin.
Yastık kılıfındaki yaş.
Duvarlardaki nem.
İçimdeki ateş senin..
Sen..
Benim değil..

Nesin.
Kimsin.
Nerdesin.
Tavanın dökülen kireçli yüzü neden.
Raftaki ojeler..
Dolaptaki kıyafetler..
Boş çerçeveler..
Tik,tak sesi saatin.
Hepsi çift.
Ben tek..