Sayın tolstoy insan yaşar mı ki?

oydu işte, tabii o olacaktı, olmalıydı da
var olması elle tutulur bir şeydi, fırsattı
kurtulacaktım eğer yakalasaydım
hem ne kurtulmak; üzümlerle dolacaktı avuçlarım
ki bunca yorgunluğum,
sabahları kalkamayışlarım,
somurtmalarım,
davetlere icabetsizliğim,
kendi yüzyılıma yetişemeyişim,
ayaklarımı düşman belleyip hırpalarcasına koşuşum,
yani tüm tabiatım ve bizatihi sünepeliğimle ben,
ölünce anlatılacağım ricacılara, ağıtçılara.
“yazık” bakışı atacak tahlitçiler,
ölü doğmuş ve ikinciye ölmüş diyecekler
ölümü haslamış,ustası olmuş ölümün.
eyvahlar oldu
eyvahlar olacak
altta kalacağım ve canım çıkacak
babamdan öğrendiğim siyaseti babama satacak
iktidarlarına taş attıkça sofradan kalkacak
odamda tespihlere “no pasaran” dizeceğim.
gayri safi milli... neydi o öyle, peş peşe onlarca rakam
ne söyleseler alkış, ne söyleseler kıyam et
boyunlarında miting şehrinin atkısı
maskedir belki literatürlerinde
kızlarını döven babalara güven veriyordur
asgari ücretin zammını geciktiriyordur
kim bilir belki cephaneleridir şehrin atkıları boyunlarında
"büyük" oğlu gemi sahibi olan babanın fırlattığı;
içinde iki hafta sonra kırılacak olan o dandik, gudubet, Allah'ın belası
oyuncak çuvalını havada kapmaya çalışan
büyük oğlu askerde ölmüş baba.
siz, bu şiiri okuyan saygı değer vatandaşlarım
bir ilmek yok boynumda fakat hepinizi saygıyla selamlıyorum;
televizyonlarınızın da rabbi olan Allah, gayri safi milli hasıladan daha
büyüktür.