Sayın Sokak Lambası Şiiri - Caner Güner

Doğduğun günü hatırlıyor musun bilmiyorum
Bir yaz sabahı başlamışlardı yerini yapmaya
O günün akşamı uzun boyunla dikildin sokağımıza
Başlarda herkes yabancıydı sana
Ama alışmak o kadarda zor olmadı
Güneş battığında gösterirdin kendini
Herkes sana öyle alışmıştı
Karanlık çöktüğünde ışığın yol gösterirdi
Mahallemizin farı kırık arabalarına
Farkında olmadan sokuluyorduk sana
Bir akşam anlatmıştın
Bir sevdiğin vardı
Görebiliyordun ama dokunamıyordun
Her akşam herkesin gözü önünde sevişiyordunuz
Herkes bunu görüyor ama fark etmiyordu....

Etrafına saçtığın ışık herkesi yanına topluyordu
Artık akşamlarımızın vazgeçilmez mekanıydın
Çaldığımız şarkılara bizimle eşlik eder
Bizimle ağlar, bizimle güler
Sonra geç olduğunda herkes seni orada bırakır
Giderdi.
Yalnızlığını içine atıp devam ederdin
Kimse bilmezdi içindeki yarayı
Ve kimse anlamazdı neden ağladığını

Sevdiğin, gündüzleri senden haber alamazdı
Hep bunu dert ederdin, konuşmazdın
Ne yaparsak yapalım neşelendiremezdik seni
Evet gündüzler belki yalnızdın ama ya geceleri...

Sonra bir sabah yine her zamanki yerinde susarken
Geceleri senin yardımınla yolunu bulan
O farı kırık araba, gelip çarpmıştı sana
Büyük bir sesle yatağımdan doğrulduğumda
Kafanı sevdiğinin ayak ucunda bulmuştum
İstediğin olmuştu sonunda, kavuşmuştun ona...
Ama artık ne o uzun boyunla dikilip bize yukardan bakabiliyorsun
Ne de geceleri karanlığını aydınlatabiliyorsun

Bir melodi gibi çınlayıp geçtin kulaklarımızdan
Ve bir yalnızlık hikayesini aşıladın damarlarımıza
Biliyorum yokluğuna alışmak zor olacak
Ve dokunacak sensizlik bu tenha sokakta
Ne olursa olsun hala bir sokak lambasısın
Ama nerde olduğunu bilmediğim bir sokakta