Sayın Siyah Şiiri - Ayfer Ceylan

Sayın Siyah;Günlerden ne bilmiyorum. Akreple yelkovan günün belirli anlarında öpüşüyor. Bununla da hiç ilgilenmiyorum artık. Bir yerlere yetişmeye çalışmak beni benden aldı. “Yetişen” tarafı çıkartırsam, geriye kendine yetişememiş bir ben kaldı.
Ödünç hayaller, arta kalan sevgiler, bıçak kesiği cesaretler… Aynaya yansıyan bunlar.

“Kaldır başını ve gör artık,” diyor Sayın Siyah.
“Artık gir senin olan kalbinden içeriye, çöz düğümlerini içinin ve de boğazının.
Bir nefes al, düğümsüz bir yutkun.
Karanlığına al, aydınlanalım; al korkularına, güçlenelim,” diyor.

Kafası sıyrıktı, tamamen kırmış olmalı. Delilikte bayrağı çekenlerden kim kaldı?
Şairlerin kafasını karıştıran o solgun mevsimim… Unutur muyum?
O dansta sana eşlik eden diğer deli kimdi ki?
Dünyayı kaç kişi harcıyor bu anlarda?

İşte tam da bu anlarda, kabul buyursa bizi Yaradan;
şiirler daha okunası, fikirler daha ışıklı olmaz mıydı?

Söylesene Sayın Siyah!
Neden düşük omuzların?
Kurtul apoletlerinden ve bir anlığına hakkını ver aldığın nefesin.
Sökülsün hayat bir kereliğine, dolansın parmaklarımıza.
Bir kez de biz çekiştirelim onu yönümüze.
Bir kerede kuşluk vakitlerine kadar uykusuz kalan o olsun.

Yaşananlar kayda geçsin!
Akrep, yelkovandan alsın hakkını.
Sen bizi düşün sadece.
Çiçekli dağları düşün.
Yüzümde yıldızdan kalma bir tebessüm, yollarım sana çıksın.

Anlatmama gerek kalmasın adımı, bir bakış yeter nasılsa.
Yetmez mi, Sayın Siyah?