Sayın Sevgili Şiiri - Muharrem Abut

Pardon.
Ben sizin neyinizdim?
Bir taneniz.
Siz benim neyimdiniz?
Her şeyim.
Sonuç?
Sıfıra sıfır,
Gönülde yas,
Elde var hüzün.

Peki…
Var olan bir şey yok olabilir mi?
Olmaz.
Olmaz mı?
O halde söyler misiniz?
Ben ne oldum?
Susun söylemeyin, ben söyleyeyim:
Yok oldum…
Yok ettiniz.

Peki, siz nesiniz?
İllüzyonist mi?
Hayır değilsiniz.
Biliyorum suçlu benim size göre,
Siz hiçbir şey yapmadınız(!)
Ne yapıldıysa ben yaptım,
Tek suçlu benim.
Hatta siz sevmemiştiniz de,
Ben sevmiş,
Sevdirmiştim size kendimi.
O yüzden ve ne tuhaftır ki,
Siz beni sevmezden de önce,
Ardıma yollara düşüp,
Havalarda uçup gelmiştiniz.

Ki sevmemiştiniz ya beni(!)
Ucuzdu ya aşk dediğiniz.
Hatta pazarlarda alınıp satılan bir şeydi,
Portakal, mandalina, greyfurt gibi;
Yani C vitamini niyetine.
Hatta ıspanağa benzerdi aşk,
Demir eksikliğine iyi gelirdi.
Hatta aktarlarda satıldığı dahi görülmüştü;
Uykusuzluğa çareydi,
Suyu kaynatılıp içilen kantaron gibi.

Söylesenize bana Allah aşkına?
Ve hatta Allah’ın aşkının aşkına,
Şairin dilinde sevgi;
İyilikti, dostluktu, emekti.
Sizce neydi sevgi, neydi aşk?
İyilikse;
İnsanlığa yapılmış en büyük iyilik,
Dostluksa,
Yeryüzünde görülmemiş en büyük dostluk,
Emekse;
Cephede bile verilmemiş en büyük emek,
Sizi yâr bilip,
Yolumu, yolunuza yol etmek,
Varlığımı varlığınızla yok etmek değil miydi?

Öyleyse ki ötesinde başka bir yol,
Başka bir varlık,
Başka bir yokluk yoktur, yokluğunuzdan,
Yokluğumuzdan gayri.
Yâr olan, yâr dediğini,
Böyle yardan atar mı?
Atmaz yâr atmaz,
Siz attınız ama yâr olan yâr dediğini atmaz.
Attınız ve ben düşüyorum,
Havanın, suyun,
Bir de umudun bittiği yere.
Ya gelin, yeniden,
Havam, suyum, umudum olun,
Ya da…
Ya dası yok, ben düşüyorum…