Sayın Devlet Adamı'na

elimdeki yazıyı bilmiyordun, daktilodan canlanmıştı
uzattım, elime dokundun.... kağıda değil
soğuktu ellerimiz
göz göze gelmemeliydik aslında
anlamamalıydık birbirimizi..
dertlendik...
sen bir makama yürüyecek,
ben dünyama geri dönecektim
belki bir daha görüşmemeliydik...
kimse bilmiyor, dediğin gibi 'Tanrı'dan başka'
oysa bazıları öğreniyor şimdi...
en çok bir şeyi sevdiğini
sevdiğin şeyi değil.....
ölüm soğuk bir kalabalıktı
insanlardı kalabalığı mukaddes yapan...
ama bana ölüm muhteşem
insanlarda hep bir kargaşaydı...
bu yüzden ara sıra sevdik birbirimizi
biliyorum, sonra aklına takılacak kadar
belki anımsanacak kadar 'Sayın' değildim
Sayın Devlet Adamı'm...
aslolan o müjde,
kanatlanan bir güvercinin haberinde değilsede
alkışlamak....
Bir ölüme yaraşacak şekilde...
seni ellerim olmadan alkışlıyorum...
duyarsın belki meleklerin kanat seslerinde.....