Sayım Suyum Yok Şiiri - Necdet Uçan

Sokaklarda oynardık
kenarında uçurumların
mahalle takımımızla
boyalı atlet formalı
üç korner, bir penaltı,
eşitlikte kim atarsa kazanırdı.
Salim amcanın bahçesine kaçınca topumuz
uyuyunca Ayşe ablanın çocuğu
yakalanınca babasına
veya abisine
topun sahibi
otomatik olarak
biterdi oyunumuz

ip atlardık
havalara uçarak,
beş taş oynardık
küçücük ellerimizle
dere kenarından toplayıp
özenle sakladığımız
taşlarla..
saklambaç oynardık
gözlerimizi yumar
sayardık
açtığımızda
hava
bazen karanlık olur
kendimizi sobelerdik

büyüklerimiz topaç çevirirdi
izlerdik merakla
imrenerek.
sürtünme kuvvetini
merkezkaçı
yer çekimini
daireyi
bilmezdik.
yakan top,
istop oynardık
yere düşünceye dek sabırsızlanıp,
topun değmemesi için
ne de kaçardık

tebeşirle çizip,
bulamazsak
kömürle
cüz oyunu oynardık
yerlerde.
ebe seçip
birdirbir oynardık
çelik çomak,
kör ebe oynardık.
sek-sek
rengarenk cam misketlerle
bilye oynardık.
çember çevirip,
uçurtma yapardık.
oyuncaklarımız ucuz,
oyunlarımız zengindi
gönlümüz gibi.

çocukken yapardık
küçücük yüreğimize sığdırarak
günlere,zamana.
şimdilerde
“sayım suyum yok”
diyebilsek keşke
hayata.
mola verip
soluk alıp
kaldğımız yerden
yeniden başlamak için
ve
çanak çömlek hiç
ama hiç patlamasa…

Mayıs 2013