Çok konuşurdum ben eskiden hiç susmazdım..
Sonra birşeyimi kaybettim içimden uçup gitti sanki..
Çok garipti anlayamıyordum kaybettiğim neydi bilmiyordum..sonra uzun uzun sustum günler bir birini
Kovaladı ben yine sustum kimseler anlamıyordu hiç kimse eksilen cümlelerin farkında bile değildi, kimi zamanlar boğulur gibi oluyor kendimle savaş ediyordum.
Hiç birşey eskisi gibi değildi artık, sorun benmiydim acaba ,çok mu güvenmiştim yada çok mu inanmıştım insanlara... Sonraki günler bir anlam verebiliyordum birşeyi seçmek diğerlerinden vaz geçmek değildi, sayıları azalttım hangi cümlenin kime söyleneceğini ögrendim.
Kaybolan ben değildim, güvenimdi samimiyetimdi değersiz insanlara verdiğim kıymetti. Şimdi sorgulayın hayatınızdaki insanları gecenin bir vakti sana ihtiyacım var dediğinizde kaçı koşup gelir? Sayıları azaltın mutlu olacaksınız.. Mcc
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta