Sayıklarken Yanıyorum Şiiri - Aslı Demirel

Yasıktaki uyku yine çaresizdi bu gece
Yorgun bir çocuğun gözünden firari
Sahipsizlikle inleyen kırık nağmeli dün
Aya izlerinde dolaşan bir seferi

Her bir çizginin arzulardan geçtiği
Derinllikler gizlenmişti öze
Damlalarca aranılan yoklukların çınladığı
Alıngan ve sarılgan bir buğu
Sarsıntılı her günün doğumu

Kimi kar gibi etkisi eriyişlere gebe
Kimi kış gibi yangınlara inat buzlu mengene
Kimi bahar kokulu kısa ve de özlemlerin elinde

Günün gecenin 'koşturmaç' oynadığı
Bir döngünün içindeyim ya da kara bir delik
Hani sonunda bir ışık olsa
Ölüm dilemek işten bile değil delice

Elimde bir iki gerçek gerisi senden de yalan
Sağ yanım anlamsızlıklar yatağı
Sol yanım sana amade kalan

Her gece solumla buluşuyorum
Solumla
Ve ellerimi orda birleştiriyorum
Solumdayken yumuyorum gözlerimi
Yılmadan her gece sana yatıyorum rüyadan öte
Yağarken kanıyor sayıklarken yanıyorum
Uyku hak getire en çok onu aldatıyorum

Bu taraf dumanlı
Bu taraf yanık kokuyor
Çok mu uzaktasın da
Bunlar sana duyulmuyor...

(06 04 2008)