Sayıklamalar Şiiri - Miray Seyyar

banyonun ıslak ve sert zemininde
vücudunun çıkıntıları acırken
düşünürsün
önceden ne pürüzsüzdü tenin
şimdi ise tortulaşmış bir ağaca benzer

açtın hep aç kalacaksın
aşka ve acıya
her vedayı sabırla bekleyen başı dik kadın
seni terk edenler seni sevmediler

bir babanın sıcaklığını asla bulamayacaksın
ve bir annenin kucağını
şefkati ihtirasta buldum sandın
tek yaptığın kendini yıkmaktı küçük ellerinle

bir var olma aşkı içindesin delicesine
doğmak için devamlı ölmeli sanıyorsun küçüğüm
kalbini bir kafese kapatmışsın
herkes seni duyuyor kimse sana dokunamıyor
neden bu kadar ısrarcısın

sevdiğin herkes seni birer birer terk ettiler
dokunduğun ne varsa biraz daha kanıyor
keskinsin bunu bir maharet sanarcasına
parlıyorsun bir elmasa benziyorsun
köşelerin ise her yeri kan içinde bırakıyor

sen dili acıtan sözcüklerdensin
güzelliğin bile vahşetten doğmuş
uyum sağlamaya çalışma artık
yumuşarsan eriyeceksin
her zaman yukarı her zaman yukarı
aşağıya bakmayacaksın

seni ya sevsinler ya öldürsünler
hayat ya siyahtır ya beyaz