Yakıyor enginleri delip geçen bakışın
Benziyor bir ışığın ekrana düşüşüne
Sessizce akışıyor saf ve temiz sevgimin
Ardına kadar açık bekleyen kapısına.
Süre mi sona erdi sesini duymuyorum
Beni uyutup kaçma o tatlı gülüşünle
Sonsuz aydınlıklara erişecekken yolum
Elele olmalıyım yine o gün seninle.
Ateşli gözlerinden kızgın oklar atarak
Al dediğim yüreği parça parça edensin
Oysa sonra sevgini ruhuma adayarak
Zavallı umudumun kökünü besleyensin.
Şimdi sultanısın sen girdiğin canevimin
Kubbesinde sonsuzluk kazanacaktır sesin
Ne çıkar elemleri benim olsa evrenin
Gün görmeyen sevimin sen ki tek güneşisin.
Kayıt Tarihi : 2.9.2003 00:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İbrahim Tolga Özsoy
TÜM YORUMLAR (1)