Sessiz, tamahkâr, ve de sâkin,
Yürüyorum, kaldırım taşlarını sayarak.
Huzur doluyorum adım adım, lâkin,
Bir nida kopuyor o an, ''Arkana bak!''
Ben insanım, her şeyden muzdarip olurum,
Ey görünmeyen Sayhâ, bozma huzurumu!
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta