Yer verdiğim muhterem teşekkür düşünmedi,
Boş ver önemli değil, şahsım da beklemedi…
Yine bir gün yer verdim abla otur demiştim,
Ablamız olamazmış daha rezil edildim…
Bazen oturmadılar bazen de bağırdılar,
Elimi değdirmişim, adeta saldırdılar…
Oysa biz de yorgunuz yer mi vermem gerekir?
Astım ve bel fıtığı, şahsımız dinç değildir…
Verirsin oturmazlar, itibarım sarsılır,
Ya da hitaplarımla şahsımız azarlanır…
Bir yandan iş dönüşü hem de ağırlığım var,
Hem gençler varken düşmez yaşımız elli kadar…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 11.10.2014 03:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!