Hayat işte.. Ya anlıyorsun ya da bir anlam veremiyorsun.. Kimi zaman idame ettirmek yaşantını, kimi zaman aşık olmak doyasıya.. Ya doyumlara dalıyorsun o zaman ya da doyumsuz kalıyorsun ansızın.. “Seviyorum” diyorsun ama kime, neye diyorsun bunu, anlamıyorsun..! Belki keşkelerden uzak yaşıyorsun ama her bir duygu göçünden sonra keşke dememek için neleri göze alıyorsun…
İnsan seviyor işte. Hep iyi olacak değil ya kimi zaman kötüyü seviyor insan ve belki de acıyı.. kimi sonunu bilerek yapıyor bunu, kimi de aldanışlarda mahkum kalıyor.. Bazen de güzel günlerin hatrına diyor.. Peki güzel şeylerin gerçekten hatrı sayılır yanı varsa neden yanlışlar oluyor ve neden üzülüyor insan..? Artık sorgulama ihtiyacı bile bulamıyorum kendimde; çünkü işte bu hal içinden çıkılmaz bir durum oluyor kendi içinde..
..
Belki değersiz ya da saygısız olmaktan daha iyidir karşılıksız sevmek. Çünkü sen bir değeri olduğu için birine “seni seviyorum” diyorsun. Ve saygın da varsa eğer, üzmezsin ne olursa olsun sevdiğini.. Karşındaki insan sende bir şey hissetmese bile anlayacaktır elbet; ona verdiğin o muhteşem değeri.. Ama bugün ama yarın..
Sonrasında saygısız olmaktansa karşılıksız kalmak daha hayırlıdır en başında.. Ve göreceksin ki gerçekten karşılıksız kalan aslında sen değil, saygısızlık yapan olacaktır.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta