Saygılı Sevişmelerim Şiiri - Özlem Ayşe ...

Şimdi yıkık bir düş viranıdır gönlüm,
Şimdi o gülüşünden akan cennet yok mu?
Yangındır fikri alemlerimde...
Ben diyemedim o edepli sevmelerimi...
Ben avuçlarımda saklayıp durdum,
Saygılı sevişmelerimi...
Bana bak be kadın,
Kaldır yerden o nur saçan çehreni...
Gözlerimde ki şehir ışıklarını fark ediver hadi...
Kim tuttu o güvercin kadar,
Beyaz ellerini...
Kim öptü avucundan,
Kim taramış olabilir,
O toprak rengi saçlarını,
Aklım almadı...
İmkanlı mısın bana,
Bir gün,
Ulaşabilecek miyim acaba?
Cennete doğru bakan gözlerinin,
Asil ışığına...
Yoksa imkansızlığın baş kahramanı mı?
Şu cüzzamlı kalbin?
Şşşşt, kırılma,
Darıl diye söylemedim....
Hayatımda senin kadar merhametsizini,
Senin kadar insafsızını,
Senin kadar onurlu bir kadın görmedim...
Bir kez bile kaldırıp başını,
Değdirmedin gözlerimin mercanına,
Evet seviyorum...
Evet sövüyorum kadınım...
Ve inan ki cehenneme giderken,
Gecenin alnından öpüp...
Senin günahlarını en başından beri,
Namusum sayıyorum...
Sen kaldırıp başını,
Bakma bir kez bile yüzüme...
Seni edebinden öpüp,
Alnıma koyayım be kadın!
Ne onurlu bir güzelliğin var öyle...