boynunda kravatın
ayağında rugan
ayakkabıların
küçük,büyük herkes
görünce endamını,
neden ayaklanır...
vallah bilmem
yalın ayaktım
hep çocukken,
ne kravatım oldu
ne de rugan
ayakkabılarım...
bundandır sana,
alık alık bakışım...
bütün bu saygı,sana
endamından mı,
vallah bilmem...
Kayıt Tarihi : 8.3.2005 22:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!