Saygıdeğer Kalemim Şiiri - Zekiye Aksoy

Şu an odamda ruhumu dinlendiren hafif bir müzik, bir bardak çayım, ve elim de kalemim
Beynimde eskiciye sattığım düşünceler,ruhumda ezikliğin gruru,kalbimde yenilgi,aklımda zafer var
Ben ki paramparçaydım ama öyle çok gidip geldimki tamirhaneye şimdi ben bile ikinci el düşüncelerime sıfırdan tanık oluyorum
Boşuna dememişler zaman herşeyin ilacıdır diye...

Şimdi çok uzağımda önceden kalbime bitişik serpilen boynu bükük solgun düşünceler
Eski benliğimi, hırçınlığımı,arzularımı kayıplar adasından çıkardım
Bir kere çok şey değişti artık... olan hayranlığım hariç
Ben kayıplar adasındaydım...

Ne aşka inanır oldum, ne güveniyordum artık insanlara ne de masum bakışlar kanatıyor artık yüreğimi
Zamansız çatışmalar arasındaydım hep
Kendimi yokoluşlar arasından çıkmaktan bıkmıştım
Tüketiyordu beni hazin yüzler
Ama biliyordum ki bu kızgın çöle bir su vardır bir yerlerde
Biliyordum yüzümde hafif bir tebessümle mutluluğa koşacağım bir gün olduğunu bir takvimde

Zamanın çok ilerisindeydim artık
Belki ölüme bir kala açtım gözümü ama iyiki de açmışım
Ne güzel yaşamak,özgürlük,mücadele ve başarı...
Ben neyi seviyorum biliyor musun kalemim
Sahi sen olmasaydın elimi attığım şu kalem kutum da sen olmasaydın ben ne yapardım
İçimi nasıl boşaltırdım sayfalara
Gözyaşımı nasıl akıtırdım doyasıya usanmadan
Nasıl nefes alırdım soluk soluğa kalmadan
Nasıl yürürdüm aksamadan
Nasıl söylerdim lal dillerimden
Sana ne çok aşık olduğumu kalemim...

(2005)