Saygı ve Dostluk Şiiri - Meziyet Ak

RüzgarınDallarda kıpırdanışı,
Ruhların bedende yol alışıdır.
Umudun gönülde hatırlanışı,
Klplerin sevgiyle çırpınışıdır.

İnsanlığımızın yoktur okulu,
İnsanlıktan uzak olanlar çoktur.
Rüzgardan sevgiler amber kokulu,
Esintiler ruhun mutluluğudur.

Yapraklar bitkiyi kucaklar gibi,
Sevgi filizlenir de bilmez sebebi.
Sanır ki tek odur yaşam sahibi,
İnsanlığın bil ki olmaz mezhebi.

Sevmek umutların gözkırpışıdır,
Saygı varsa sevgi gelir ardından,
Saygısız sevgiler hep gözyaşıdır,
Gönlümüzü sarar hiç anlamadan.

Bir kuşu çiçeği canlı ve cansız,
Sevgiyle her bir fert yaşatmalıdır.
Çorak orman gibi kalmamalıyız,
Dünyayı dostluğa çağırmalıdır.

Gönüller sevgiyle açık dostluğa,
Saygı sevgi dostluk mutluluk verir,
Son verilir o an huzursuzluğa,
Gönüllere huzur serpiliverir.