Saygı Duyma Şiiri - Kubilay Demirkaya

Anla biraz, bensiz gitsen meçhule doğru...
Yorulmadan deme buldum, güzel huzuru
Kötülüğü dost edinen, onursuz kuru...
Acı çeken o kalbine, saygı duyarım.

Kaybettiğin insanlığı bulsan yeniden
Varamazsın saadete, diksen merdiven
Hal hatırı hiç sormayan, gel diyemeyen
Zehir saçan o diline, saygı duyarım.

Gaflete düş, perişan ol, kal kötü gamla
Düşün anılar üşütmüş; ıslak bir damla
Vurdumduymazlık haline doldur rüyanla
Melül bakan o gözüne, saygı duyarım.

Yaşadığın süslü hayat nafile yine
Etme dedim, tutma dedim; gel be kendine
Seni sana bağışlamak, bu gençliğine
Canlar yakan o özüne, saygı duyarım.

Yarattığın felaketin hep ince ince
Gücenirsin baş üstünden yere inince
Hoppa olan aklın bu mu âlem gezince
Evler yıkan o izine, saygı duyarım.

Gideceksen buralardan, gitme diyemem
Senin olmayan sevgini sana veremem
Batıyorsun konuştukça bir şey söylemem
Dertler veren o sözüne, saygı duyarım.

Aşkı-meşki tadamadan ciğerden ağla
İltifatın acımtırak ağzını bağla...
Kuru yüreğin mi sızlar, ıslat buğula
Çirkin olan o yüzüne, saygı duyarım.