Sayfalara Çizilen Ölüm Şiiri - Ümit Azak

zamana yenik düştük
saniyesine
dakikasına
saatine

bilemedik hiçbir şeyi
anlayamadık
yaşayamadık kendimizce

sustuk
ve ezildik
her cümlenin
her kelimenin önünde

düşünemedik
diri diri öleceğimizi
yüzümüzün değişeceğini

kalbimizin yara bereyle
harabe olmuş sahillerinden çekildik artık

eyvallah dedik
gelene,
olana,
herşeye

kitabımızı çoktan yazıp, bitirdik
şiirimiz ise
sonu gelmez bir yol gibi

geçti hazanın yaprak döken ağacı
gitti artık elifin ümidi
yok, sayılmaz artık hiçbir şey

akasyalar sulandı gözyaşımızla
begonyalar ısmarladı ekmek paramızı
papatyalar verdi rengini bize
matlaşmış, kireç tutmuş haliyle

yarım yamalak bir son bu
koca bir kentin
bir anda harabe olması gibi

olmuyor,
olamazda

umursamadık
nasırlaşmış hayallerimizi
hep bir kenara attık

şimdi kendi halinde
bir sokak dilencisi
yarı kör, yarı sağır, yarı sakat

yazmak isterdi bu dil
ama olmadı
mürekkep şimdi bitti...