‘Gençtim,
hazırda fırtınalarım vardı ve dört nala sevdalarım..’
Şiirinden ibaretken hayat, nal izleri içinde çamura karışıyor şimdi hayallerim. Daha anlatmaya korktuğum yaralarım yeni yeni kabuk tutarken, içimin sesine uyandım bir sabah.. Bir sabah, yokluğunla başlayan kargaşam hiç dinmedi. Dinderemediğim bu sessizlik, yuvarlanan bir kar topu gibi çığ oldu, çığlık oldu.. Şimdi seni susuyorum. Duyuyor musun?
Daha sonrası yoktu. Gelişme bölümlerini hep yırtıp attım şiirlerin. Daha çok demli çay içmeye başladım, şekersiz ve acı.. Acı, beş duyumun algılayabildiği tek histi.. Kaç geceye gebe kalan düşlerim, bir umutsuzluğu fısıldıyordu kirpiklerime. Yine de aldırmadım.. Derme çatma ne kaldıysa gidişinden arta, derleyip toparladım. Bir yıkım, bir deprem kaç para ederdi çocuk şehrimde? Hiç bir düşüşü göze almadan, atladım uçurumuna. Kıyılarında gezinen bensizliği, kime armağan ettiğinin izlerini sürerken ben, sen hiç olmayacak bir ayetin içinde iniverdin avuçlarıma;
‘Allah, sabredenlerle beraberdir.’ Bunu bilmek bile hayata dönüşümdü ve ufkumda çevrilen yeni bir sayfada izlerini taşıyordu ucu kırık kalemim..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta