Sayfa Aralarındaki Kağıtlar.

Ben böyle pek sayfa aralarına yazıp bi yerlere sıkıştırmayı sevmem. Ama sonradan okuması güzel oluyor. O sayfayı açtığında aradan düşen bir kaç yaprak parçasını defalarca merakla okudum. Şimdi nasıl anlatsam bilmiyorum ama acaip doluyum bir başlasam sayfalar yetmeyecek sanki. Bir sussam günlerce konuşmayacakmışım gibi. Şimdi kelimesini bu ara çok kullanıyorum evet ama bunun bile bir sebebi var. Çünkü artık benim hayatım hep şuanla dolu gelecek yok geçmiş yok. Sadece şuan var şimdi var. Ben anladım ki dün mutlu olmam benim bugünüme yaramıyor. Yastığa mutlu koyduğum başımı defalarca kabuslarda buldum uyandım. Mutsuz gözüyaşlı girdiğim yataktan neşeli de çıktığımı bilirim. Yani artık şimdi var.Şimdi mutluyum, şimdi ağlıyorum..

Geçmiş veya gelecek bana artık çok uzak geliyor. Sadece bana mı bilmiyorum ama hayal kurmak beni çok yordu yada sabahlara kadar geçmişe ağlamak. Şimdi şuan yada her ne boksa. Ne yaşanırsa yaşansın burada kalıyor. Yoksa beni üzüyor.